TopEvent Training Coaching en Scholing in de Zorg

Zo tussen kerst en nieuwjaar ga ik steevast opruimen. Dit jaar was de zolder aan de beurt. Met pijn in mijn hart wilde ik afstand doen van mijn vier gebruikte design stoelen (Linteloo DWI 66 stoelen). Omdat ze al gebruikt waren en ik er snel vanaf wilde, heb ik ze gratis aangeboden op internet.

Ik kreeg als snel een reactie. Iemand die erg kort en bondig was en vroeg ‘adres’ en ‘ik kom morgen’. Een dag later was het zo ver, er kwam een grote mercedesbus voorgereden.

De stoelen stonden in de hal klaar. De koper keek naar mijn stoelen en wees op een klein scheurtje in het linnen. Hij zei het volgende :

” Er zit wel een scheurtje in het het linnen. En hebben deze stoelen echt 500 euro per stuk gekost? Dat kan ik me niet voorstellen. Ze hebben ook wat speling in de leuning. Ik weet het niet hoor”

Inwendig werd ik bozer en bozer en zei dat er 4 mensen waren die ze wel graag wilde hebben. Hij ging ter plekke bellen met zijn vriendin. In het frans hoorde ik hem zeggen dat de scheurtjes wel te maken waren.

Hij nam alles mee en ook nog 2 poefjes die er nog bijstonden.

Ik voelde me de daaropvolgende uren boos en verdrietig. Ik had iets gratis aangeboden en het werd volledig afgekraakt.

Waarom reageert iemand op deze manier?

Als ik erover nadenkt, heeft het misschien te maken met het wederkerigheidsprincipe. Dit werkt als volgt:  ‘Ik  bewijs je – onbaatzuchtig – een dienst.  De ontvanger voelt zich onbewust verplicht iets terug te doen.  Voor wat, hoort wat. Het principe van wederkerigheid draait om de onderlinge verplichting om een gift te beantwoorden met een tegengift. Voor iemand die iets gratis krijgt,  kan dit een vervelend gevoel zijn.

Om dat gevoel als koper nu niet te hebben kun je twee dingen doen:

1. Je neemt een lekkere vlaai mee en geeft die aan mij als koper :), dan heb je een tegenprestatie geleverd en dan voel ik me als verkoper ook tevreden.
2. Je kraakt het gekregen cadeau helemaal af, zodat je eigenlijk niets hebt gekregen en je je dus helemaal niet schuldig hoeft te voelen. Je probeert het zelfs zo om te draaien dat ik als verkoper blij moet zijn, dat jij deze stoelen gratis wilt meenemen.

Voor de volgende keer als ik weer iets gratis op internet zet, zet ik erbij dat de tegenprestatie een zelfgebakken cake, vlaai, gebakje of een fles wijn moeten zijn.

Wat leer je hieruit in de communicatie met anderen?
We houden van evenwicht in relaties. Op het moment dat ik iets doe voor jou, verstoor ik dit evenwicht. De ander wil dit evenwicht herstellen. Je kunt hier dus ook doelbewust gebruik van maken. Geef anderen iets waardoor ze zich prettiger en beter gaan voelen of waardoor ze hun werk beter kunnen gaan doen. De ander gaat ook in de loop van de tijd iets terug doen, waardoor er betere en langdurige relaties tussen mensen zullen ontstaan.